مدیر اتحادیه راگبی ولز
تیم تور نیوزیلند در سال 1905 قبل از هر مسابقه یک هاکا اجرا می‌کرد، تام ویلیامز، مدیر اتحادیه راگبی ولز، پیشنهاد کرد که تدی مورگان، بازیکن ولز، جمعیت را در خواندن سرود ملی ولز، هن ولد فی ناهاو، رهبری کند. پس از اینکه مورگان شروع به خواندن کرد، جمعیت به آن پیوستند: اولین باری که یک سرود ملی در شروع یک رویداد ورزشی خوانده شد.
اتحادیه راگبی چهار بار در اوایل قرن بیستم به عنوان یک رویداد در بازی های المپیک گنجانده شد. هیچ بازی بین المللی راگبی و مسابقات باشگاهی تحت حمایت اتحادیه در طول جنگ جهانی اول انجام نشد، اما مسابقات از طریق تیم های خدماتی مانند تیم ارتش نیوزلند ادامه یافت. در طول جنگ جهانی دوم هیچ مسابقه بین‌المللی توسط اکثر کشورها انجام نشد، اگرچه ایتالیا، آلمان و رومانی تعداد محدودی بازی را انجام دادند و کمبریج و آکسفورد به مسابقات دانشگاهی سالانه خود ادامه دادند.
اولین تورنمنت بین المللی راگبی هفت نفره که به طور رسمی تایید شده بود در سال 1973 در موریفیلد، یکی از بزرگترین استادیوم های اسکاتلند، به عنوان بخشی از جشن های صدمین سالگرد اتحادیه راگبی اسکاتلند برگزار شد.
جام جهانی و حرفه ای
در سال 1987 اولین جام جهانی راگبی در استرالیا و نیوزلند برگزار شد و برنده افتتاحیه نیوزلند بود. اولین مسابقات جام جهانی هفت نفره در موریفیلد در سال 1993 برگزار شد. راگبی سون در سال 1998 به بازی های مشترک المنافع معرفی شد و به بازی های المپیک 2016 اضافه شد. هفت گانه مردان و زنان دوباره در بازی های المپیک 2020 توکیو برگزار می شود.
اتحادیه راگبی یک ورزش آماتور بود تا اینکه IRB در آگوست 1995 (کمی پس از اتمام جام جهانی 1995) بازی را "باز" ??اعلام کرد و محدودیت‌های پرداخت به بازیکنان را حذف کرد. با این حال، دوره قبل از 1995 اتحادیه راگبی با اتهامات مکرر "شاماتوریسم" مشخص شد، از جمله تحقیق در بریتانیا توسط کمیته منتخب مجلس عوام در اوایل سال 1995.