حامل توپ
حامل توپ ممکن است فقط بین شانه ها و زانوها قرار گیرد. اگر بازیکن حریف در هنگام انجام تکل به زور با بازیکن پشتی تماس بگیرد ، بازیکن حریف به دلیل فشار به پشت جریمه می شود. اگر حریف با بازیکنی که صاحب توپ زیر زانو است (یک تکل کم یا یک سفر) یا بالای شانه ها (یک تکل بالا) برخورد کند ، تیمی که توپ را در اختیار دارد یک ضربه آزاد دریافت می کند.
اگر بازیکنی توپی را که بیش از 15 متر (16 yd) از ضربه بازیکن دیگر دور شده است ، در اختیار بگیرد ، به عنوان یک ضربه ، به عنوان یک علامت ادعا می شود (به این معنی که بازی متوقف می شود در حالی که او آماده ضربه زدن از نقطه می شود. که در آن علامت گذاری کرد). متناوبا ، او ممکن است تصمیم بگیرد که ضربه ضربات ایستگاهی را از دست بدهد به امید این که تیمش برتری داشته باشد (به جای اینکه به حریف اجازه دهد موقعیت خود را در حین آماده شدن برای ضربه آزاد آماده کند). هنگامی که بازیکنی تصمیم گرفت بازی را ادامه دهد ، بازی عادی از سر گرفته می شود و بازیکنی که علامت را کسب کرده است دوباره می تواند با او برخورد شود.
بسته به نحوه نگه داشتن توپ در دست ، انواع مختلف لگد زدن وجود دارد. متداول ترین شیوه لگد زدن در بازی امروز ، عمدتا به دلیل دقت بالای آن ، قطره چکان است ، جایی که توپ از دستان به پایین ، تقریباً به زمین می افتد ، تا لگد شود تا توپ در انتهای معکوس بچرخد. حرکت بیش از حد هنگام حرکت در هوا. دیگر ضربات متداول استفاده از اژدر است (همچنین به عنوان مارپیچ ، بشکه یا پیچ بازی شناخته می شود) ، جایی که توپ در سراسر بدن صاف تر نگه داشته می شود ، که باعث می شود توپ به دور محور طولانی خود در هوا بچرخد و در نتیجه فاصله اضافی (شبیه حرکت سنتی بازیکنان فوتبال آمریکایی) ، و پنت چک یا "موز" ، با لگد به بیرون توپ با قسمت بیرونی پا که برای خم شدن توپ استفاده می شود (در صورت لگد کردن پای راست به سمت راست) به سمت اهدافی که زاویه دارند. همچنین "ضربه محکم و ناگهانی" وجود دارد ، که تقریباً شبیه یک ضربه چکش است با این تفاوت که از داخل پا بیرون زده و در جهت مخالف خم می شود.