فوتبال ورزشی پرطرفدار

ثبت نام مدرسه فوتبال

ایالات متحده میزبان چهار بازی زمستانی بود، بیش از هر کشور دیگری. سایر کشورهای میزبان چندین بازی زمستانی فرانسه با سه بازی هستند، در حالی که سوئیس، اتریش، نروژ، ژاپن، کانادا و ایتالیا دو بار میزبانی کرده‌اند. در میان شهرهای میزبان، لیک پلاسید، اینسبروک و سنت موریتز بیش از یک بار میزبان بازی های المپیک زمستانی بوده اند که هر کدام دو بار این افتخار را به خود اختصاص داده اند. جدیدترین بازی‌های زمستانی در سال 2018 در پیونگ چانگ برگزار شد، اولین المپیک زمستانی کره جنوبی و در مجموع دومین المپیک (پس از المپیک تابستانی 1988 در سئول).

پکن قرار است میزبان بازی‌های المپیک زمستانی 2022 باشد که این اولین شهری است که میزبان بازی‌های تابستانی و زمستانی است.

جام جهانی فوتبال زنان 1991
جام جهانی فوتبال زنان 1991 اولین جام جهانی زنان فیفا، مسابقات قهرمانی جهان برای تیم‌های ملی فوتبال زنان بود. این مسابقات از 16 تا 30 نوامبر 1991 در گوانگدونگ چین برگزار شد. فیفا، نهاد حاکم بین المللی فوتبال، چین را به عنوان کشور میزبان انتخاب کرد زیرا گوانگدونگ سه سال پیش از آن میزبان نمونه اولیه مسابقات جهانی بود، مسابقات دعوت زنان فیفا در سال 1988. مسابقات در مرکز استان، گوانگژو، و همچنین در فوشان، جیانگمن و ژونگشان برگزار شد. اسپانسر این مسابقه شرکت Mars, Incorporated، سازنده آب نبات M&M بود. در حالی که فیفا هنوز تمایلی به اعطای نام تجاری "جام جهانی" خود ندارد، این مسابقات رسماً به عنوان اولین قهرمانی جهانی فوتبال زنان برای جام M&M"s شناخته شد.

این توسط ایالات متحده برنده شد که کاپیتان آن، آوریل هاینریش، با کارین جنینگز و میشل آکرز استال، یک خط رو به جلو به نام "شمشیر سه لبه" تشکیل داد. جنینگز به عنوان بازیکن مسابقات انتخاب شد در حالی که ده گل آکرز استال برنده کفش طلا شد. ایالات متحده نروژ را 2–1 در فینال در حضور 63000 نفر در استادیوم Tianhe گوانگژو شکست داد. مجموع شرکت کنندگان در مسابقات 510000 نفر بود که میانگین هر مسابقه 19615 نفر بود. در بازی افتتاحیه در همین ورزشگاه، نروژ با نتیجه 4 بر 0 مقابل چین میزبان شکست خورد. ما لی، مدافع چینی اولین گل تاریخ جام جهانی زنان را به ثمر رساند، در حالی که ژونگ هنگلیان، دروازه بان چینی نیز اولین "کلین شیت" رسمی این مسابقات را به ثمر رساند.

12 تیم واجد شرایط به سه گروه چهار تیمی (الف تا ج) تقسیم شدند. دو تیم برتر و دو نفر برتر سوم از سه گروه به مرحله حذفی هشت تیمی راه یافتند. تنها برای اولین دوره جام جهانی زنان، همه مسابقات به جای 90 دقیقه معمولی، تنها 80 دقیقه طول کشید و دو امتیاز برای یک برد (که هر دو در سال 1995 تغییر کردند) تعلق گرفت.