فوتبال ورزشی پرطرفدار

ثبت نام مدرسه فوتبال

تاریخ
پایه

حرفه ای بودن در فوتبال فرانسه تا ژوئیه 1930 وجود نداشت، زمانی که شورای ملی فدراسیون فوتبال فرانسه با 128-20 رای موافق به تصویب آن رای داد. بنیانگذاران حرفه ای گری در فوتبال فرانسه ژرژ بایرو، امانوئل گامباردلا و گابریل هانو هستند. حرفه گرایی در سال 1932 به طور رسمی اجرا شد.

فدراسیون برای ایجاد موفقیت آمیز لیگ حرفه ای فوتبال در کشور، لیگ را به بیست باشگاه محدود کرد. برای شرکت در مسابقات، باشگاه ها سه معیار مهم را در نظر گرفتند:

    باشگاه ورودی باید در گذشته نتایج مثبتی داشته باشد.
    باشگاه ورودی باید بتواند درآمد کافی برای تعادل مالی خود را به دست آورد.
    باشگاه ورودی باید بتواند با موفقیت حداقل هشت بازیکن حرفه ای را جذب کند.

بسیاری از باشگاه ها با معیارهای ذهنی مخالف بودند، مهم ترین آنها استراسبورگ، آر سی روبا، آمیان اس سی و استاد فرانسه، در حالی که باشگاه های دیگری مانند رن به دلیل ترس از ورشکستگی و المپیک لیلوآ به دلیل تضاد منافع، تمایلی به حرفه ای شدن نداشتند. هانری ژوریس، رئیس باشگاه المپیک لیلویس، همچنین رئیس لیگ دو نورد، از سقوط لیگ خود می ترسید و پیشنهاد کرد که به دسته دوم لیگ جدید تبدیل شود. در نهایت، بسیاری از باشگاه‌ها موقعیت حرفه‌ای کسب کردند، اگرچه متقاعد کردن باشگاه‌های نیمه شمالی کشور دشوارتر شد. استراسبورگ، RC Roubaix و Amiens از پذیرش لیگ جدید خودداری کردند، در حالی که برعکس Mulhouse، Excelsior AC Roubaix، Metz و Fives حرفه ای بودن را پذیرفتند. در جنوب فرانسه، باشگاه هایی مانند المپیک مارسی، هیرس، سو مونپلیه، اس سی نیم، کن، آنتیب و نیس به شدت از لیگ جدید حمایت کردند و وضعیت حرفه ای خود را بدون استدلال پذیرفتند.

استقرار

فصل افتتاحیه لیگ از لیگ تمام حرفه ای، به نام ملی، در 1932-1933 برگزار شد. 20 عضو افتتاحیه نشنال عبارتند از: آنتیب، کالیفرنیا پاریس، کن، کلاب فرانسه، اکسلزیور روبایکس، فایفز، هیرس، مارسی، متز، مولوز، نیس، نیم، المپیک آلس، المپیک لیلوآ، ریسینگ کلاب فرانسه، ستاره سرخ المپیک، رن، سوشو، سِت و مونپلیه. 20 باشگاه در دو گروه 10 تایی قرار گرفتند که سه تیم انتهایی هر گروه به دسته 2 سقوط کردند.